Malazgirt, Bir Miras Değildir. 2023 Çocuklarından Bir Emanettir

Türk Ulu Tanrı’nın soylu gözdesi

Malazgirt Bizans’ın Türk’e secdesi

Bu ses insanlığa hakkın müjdesi

Bu seste birleşir bütün yürekler

Ya Allah…Bismillah… Allahüekber!..

            26 Ağustos 1071 tarihinde Büyük Selçuklu Sultanı Alparslan ile Bizans İmparatoru Romen Diojen kuvvetleri arasında meydana gelen muharebe sonucu kazanılan ve dini, milli, siyasi ve askeri neticeleri bakımından Türk tarihinin en büyük zaferlerinden birisidir Malazgirt. Destanlar şairi Niyazi Yıldırım GENÇOSMANOĞLU’na o ölümsüz dizeleri yazdıran Malazgirt Zaferi, Anadolu tarihi açısından dönüm noktalarından birisidir.

MUHAREBE SAFHASININ GELİŞİMİ

       Türklerin Anadolu’ya yaptıkları akınlarda başkaları gibi yöre halkına kıyım ve tahribat yapmayıp, adaletle muamelesi, zalimleri ortadan kaldırmaları, can, mal, ırz emniyetini sağlamaları halkın Selçuklu idaresini gönülden tercih etmesini sağladı. Tabiî ki bu durum Bizans’ı telaşlandırdı. Türklerin doğu seferine çıktığını öğrenen Romen Diojen, 13 Mart 1071de İstanbul’dan Frank, Norman, Slav, Gürcü, Abaza, Ermeni ve Rumeli’de yaşayan İslam dinini kabul etmemiş Peçenek ve Uz Türklerinden de askerlerden oluşan 200.000 kişiyi aşkın kuvvetiyle Anadolu seferine çıktı. Diojen öyle azimliydi ki azmini askerlerine şu sözlerle ifade ediyordu:”Doğu sınırlarımızda bir İslam tehlikesi belirmiştir. Ordumun başında bu tehlikeyi büyümeden ortadan kaldırmaya gidiyorum.”

ZAFER GÜNÜ

        25 Ağustos gecesi Alparslan, ayırdığı bir kuvvetle Bizanslıları atılan ok ve naralarla bütün gece taciz ettirip yorgun düşürttü.26 Ağustos Cuma günü askerlerini toplayan Alparslan, atından inip secdeye vardı ve :“Ya Rabbi niyetim halistir, bana yardım et. Sözlerimde hilaf varsa beni kahret” diye dua etti. Sonra askerlerine dönerek:”Burada benimle birlikte cihat etmekte ve ayrılmakta serbestsiniz” dedi. Sultan, beyazlar giydi atının kuyruğunu bağladı ve eline er silahı olan gürzü alıp askerlerine şu etkileyici sözleri söyledi:”Askerlerim! Şehit olursam bu beyaz elbise kefenim olsun. O zaman ruhum göklere çıkacaktır. Bende sonra oğlum Melikşah’ı tahta çıkarın ve ona bağlı kalın. Zaferi kazanırsak istikbal bizimdir.”Sultanın bu nutku muharebe öncesi askerlerin moral bulması ve tabiri caiz ise gaza gelmeleri için çok etkili olacak bir konuşmaydı. Biranlık kendinizi o gün orada düşünün. Karşınızda sizden daha donanımlı ve yaklaşık 4–5 katı büyüklüğünüzde bir kuvvet var. Ve sizin Kumandanınız diyor ki “Ya Rabbi niyetim halistir, bana yardım et. Sözlerimde hilaf varsa beni kahret. Askerlerim! Şehit olursam bu beyaz elbise kefenim olsun. O zaman ruhum göklere çıkacaktır.” Ölüme koşmak için bir dakika düşünür müydünüz? Birçoğunuz düşünmezdiniz herhalde. Çünkü o gün Allah davasını yaymak için tereddütsüz ölüme koşanların torunlarısınız sizlerde. Muharebe sonucu Türklerin ok gürz ve kılıçlarından kurtulanların akşama teslim olmaya can attıkları görüldü. Yaralı halde esir alınan İmparator Diojen, Sultanın yanına geldiğinde utancından başını kaldıramıyordu. Ama bizim Sultanımız, Diojen her ne kadar savaş öncesi kin kusmuş ve kazandığı takdirde yapacağı işkenceleri çevresine anlatmış olsa da onu nezaketle kabul etti ve oturttu. “Eğer zafer sizin olsaydı ne yapardınız?” diye sordu. Diojen muharebe öncesindeki kadar cesur ve açık sözlü değildi. Öldürteceğini söyleyemedi ve “Kamçılatırdım” dedi. Alparslan:”Benim size ne yapacağımı düşünüyorsunuz” dedi. Türk Sultanını kendisi gibi zalim zanneden Diojen:”Ya öldürtürsünüz, ya da İslam memleketlerinde esir olarak dolaştırır, süründürürsünüz. Belki de… Mümkün görmüyorum ama affedersiniz” dedi.

            Alparslan, yenilgiye uğramış bir insanı daha fazla küçük düşürmek istemedi. Bizans İmparatorunu affetti. Ağır şartlarda anlaşma imzaladı. Romen Diojen Bizans’a döndü. Döndü ama dönünce ne oldu? İşte burada Türk Milleti’nin diğerlerinden farkını ortaya çıkaran bir olay yaşandı. Romen Diojen, kendisine sahip çıkılacağını zannederek gittiği Bizans’ta Türklerden görmediği hakaretlere uğrayıp öldürtüldü. Bu zaferden sonra Türkler Anadolu’ya büyük kavimler halinde yerleşmeye başladı. Kültür, sanat ve sosyal yönden müesseseler kuruldu. Şehirler günümüzde de hala bulunan çok önemli eserlerle süslendi.

ZAFERİN GENEL ANALİZİ 

            Türk tarihi ve kültürü açısından çok önemli olan ve dönüm noktalarından birisi olan bu zafer incelenirken dikkat edilmesi gereken hususlar da var. Türk Milleti’nin azmini ve hoşgörü anlayışını bir kez daha gösteren bu zafer sonucu Türkler, gidip de orada bulunan ahaliyi evinden atıp onların yerine mi yerleşti? Böyle bir şey kesinlikle söz konusu değil. Türkler zaferin ardından Anadolu’ya büyük kavimler halinde gelmiş ve çoğu kırsal alanlara yerleşip tarım ve hayvancılık işleriyle uğraşmıştır. Şehirlerdeki Rum ve Ermeni ahali, yine eski işlerine devam etmiş, can, mal ve ırzlarına en ufak bir zarar verilmemiştir. Ondandır ki bu millet binlerce yıldır bu topraklar üzerindedir. Bir diğer önemli husus ise; yılardır Malazgirt’in “Türklerin Anadolu’ya girdiği zafer” olarak bilinmesi. Evet, Malazgirt Türklerin Anadolu’ya yerleşmesi bakımından önemli bir zaferdir. Ama ondan önce Anadolu’da Türk yoktu demek de bence çok doğru olmaz. Büyük zaferlerimiz incelendiğinde görülecektir ki; bizde zafer sadece kılıçla, okla, yayla kazanılmaz. Biz zaferi ozanımızla, askerimizle, dervişimizle, mehterimizle yani her şeyimizle topyekûn kazanırız. Birçok zaferimizden önce de oraya gönderdiğimiz dervişlerimiz ve erenlerimizle bölgeyi manevi olarak fethe hazırlamışızdır.

            Türk Gençliği olarak bunları iyi bilmeliyiz. Geçmişimizi iyi bilmeliyiz ki geleceğimizi ona göre şekillendirelim. Bu topraklar üzerinde bin yıllık süre zarfında on milyonlarca şehidimiz var. Yani bu topraklar kanla beslenen topraklar. Bedeli ağır ödenmiş. Buralar on milyonlarca şehidin kanı ile bu günlere geldi. Ancak ve ancak bir o kadar kanla geri verilir. Bu on milyonlara ve atamız Sultan Alparslan’a layık olmaya çalışmalıyız. Bu da maalesef ki sadece yazmakla veya söylemekle olmuyor. Cumhuriyet’imizin 100.Yılı yaklaşıyor. Cumhuriyet’imizin 100.Yılı 2023’de “Lider Ülke Türkiye” olabilmemiz için günümüz Türk Gençliği, kendisini geliştirip, inanıp, azimle çalışıp iyi yerlere gelmeli ki bu ülkeyi “Kalbi Türklük aşkıyla ve Türk Dünyasıyla atan, yaptığı işlerde Cenabı Allah’ın emir ve yasaklarını gözeten” insanlar yönetsin. İşte o zaman belki bize bırakılan bu emanete biraz sahip oluruz.

Çünkü unutulmamalıdır ki,”BİZ, BU VATANI ATALARIMIZDAN MİRAZ ALMADIK. BİZ, BU VATANI ÇOCUKLARIMIZDAN EMANET ALDIK.”

        Açılış gibi kapanışı da destanlar şairi Niyazi Yıldırım GENÇOSMANOĞLU’nun Malazgirt Zaferi için yazdığı marştan bir bölümle yapmadan önce küçük bir bilgi daha vermekte fayda var. Malazgirt, günümüzde Türkiye Cumhuriyeti’nin güzide şehirlerinden Muş’un sınırları içerisinde bulunmaktadır ve muharebenin yapıldığı alanı kapsayan ilçenin de adı Malazgirt’tir.

Yiğitler kan döker, bayrak solmaya,

Anadolu başlar, vatan olmaya…

Kızılelma’ya hey… Kızılelma’ya!

En güzel marşını vurmadan mehter

Ya Allah…Bismillah…Allahüekber!..

16.08.2009

Emrullah TÖREN

Yorumlar